De laatste dag in Nederland

"De laatste dag in Nederland"  had ik ook gedacht op 18 februari 1988 toen ik ook naar Kirk ging in Canada ging om nooit meer terug te keren. Helaas liep dat anders en moest ik terug. Nu zien de zaken er compleet anders uit en is alles wel wettelijk goed geregeld. Wat mij destijds verkeerd is voorgehouden kan nu niet meer gebeuren.

Gisteren de 29e april 2015 was voor mij de afsluiting van twee weken zwoegen om het huis op tijd klaar te krijgen. We waren op de goede weg met inpakken toen het noodlot toesloeg en Kirk met grote spoed af moest reizen naar Canada omdat zijn broer plotseling was overleden. Uiteraard heb ik meteen gezegd blijf nu daar, het komt goed. En het kwam goed met de hulp en steun van onze fantastische buren.

Een dag daarvoor, de 28e dus, kwamen de inpakkers. Wat kunnen die gasten zwoegen. Alles wat wij niet konden en/of mochten inpakken kreeg eerst een laag karton, dan bubbeltjes plastic en weer een laag karton. Dat kreeg een nummer en een sticker. De sticker refereerde naar het bedrijf, reclame eigenlijk, vervolgens een nummer en wat er globaal in de doos zit. Om 1600 uur waren ze klaar met de eerste lading. 

29 april stonden ze om 07.15 voor de deur en begonnen ze met ronde 2 en dat moest om 15.00 klaar staan omdat dan de container voor de deur zou komen. Na liters koffie en frisdrank waren ze 13.30 klaar en was het wachten op de container en was ons huis veranderd in een pakhuis met witte dozen en onze Gamma, dat zeg ik, dozen. Alle kamers van boven naar beneden stonden afgeladen. En daar kwam dan eindelijk de MAERSK container de straat in rijden. In twee uur tijd zit je hele huis van top tot teen in die container. Ze moesten even pushen om de deur dicht te krijgen en de container te kunnen verzegelen. En dan is het even slikken want daar gaat je hele hebben en houwe wat je in 20 jaar opgebouwd hebt de hoek om.  De container staat nu in Rotterdam en kiest op 6 mei het ruime sop om na twee stops op 23 mei aan te komen in de haven van Halifax, Nova Scotia. Ik kreeg gisteravond laat een email dat het een week eerder aankomt dan aanvankelijk was gepland. De eerste planning was namelijk 1 juni. We kunnen vanaf 6 mei de boot volgen via een track and trace code zodat we ook kunnen zien wanneer hij aankomt in Halifax.

Maar ja, geen huis, geen bed. Niks meer.  Alleen nog een koffer met mijn persoonlijke dingen daar in. De oplossing kwam van het in mijn woonplaats alom bekende pension Hekkenberg en zij boden bed, bad en brood.

30 april, onze oude Koninginnedag, was de laatste huis inspectie, wat mede door de hulp van Rita en Yvon, perfect verliep en inleveren sleutels. Ja, en dan zak je even door je hoeven en is het allemaal voorbij. 15 jaar hebben we met fantastische buren lief en soms ook leed gedeeld met elkaar, zoals Piet dat zo treffend had voorgedragen op ons laatste afscheids BBQ, wat helaas zonder Kirk wel is doorgegaan. Paul heeft deze voordracht mooi op video vastgelegd waarbij de emoties even de regie overnam.

Om 14.00 bracht Paul mij naar het vd Valk Schiphol hotel waar ik op dit moment, 1 mei, nog ben. Vanmiddag vlieg ik dan eindelijk weg om 17.50 uur met de KL 0695 naar Toronto en van daar met Westjet naar Halifax, maar niet voordat ik op Schiphol afscheid genomen heb van familie en collega's van mijn laatste werkgever en dat mijn collega's daar ook zijn vind ik wel heel bijzonder.

Ik heb in ieder geval aangegeven dat ik, als het even meezit, 1x per jaar terug kom.

Nederland is nu eenmaal, ondanks alle problemen die het kent, wel mijn land. Met ongekende moeilijkheden en ondergewaardeerde mogelijkheden en vrijheden waarvan enkele ook nog verankerd liggen in onze Grondwet. In veel opzichten zelfs een voorbeeld voor de landen in de wereld waar dat niet zo is. Ik heb een bloedhekel aan klaplopers en parasieten van onze samenleving en aan diegene die ons financieel komen uitzuigen. Als je meewerkt aan een goed bestaan in Nederland zal je er voor moeten knokken dit te bewerkstelligen. Je wordt verzorgd in Nederland van de wieg tot het graf met allerlei uitkeringen.

Als je naar Nederland komt met goede bedoelingen heb ik er vrede mee. Zoniet wegwezen. Die mening heb ik en zal ik blijven verkondigen. Daar is niet iedereen even blij mee, en dat is ook de vrijheid die we kennen. Zolang je een ieder maar in haar/zijn waarde laat.

TWEE FOTOS VAN DE CONTAINER VOOR ONZE DEUR STAAN BIJ DE FOTO'S.

Het gaat jullie allemaal goed en we blijven jullie uiteraard van nieuws voorzien via deze blog en/of anderzins.